Loslaten in vertrouwen = Liefde

‘….Ze laat het los, ze laat het los…’, zingt Maan in haar liedje ‘Ze huilt, maar ze lacht’. Een lied dat al vele mensen in het hart geraakt heeft.

Loslaten, wel of niet uit eigen keuze. Het loslaten van een geliefde, van beperkende overtuigingen, angsten, verwachtingen en nog zoveel meer, herkenbaar voor ons allemaal.

Misschien ben je ook papa of mama? Dan weet je het: het stapje voor stapje loslaten van je kind is soms ook nog niet zo gemakkelijk. Vanuit een oerinstinct wil je je kind beschermen, je voelt je verantwoordelijk, je kind is een stukje van jezelf. Het grote loslaten begint echter al bij de geboorte en daarmee begint dan ook de spannende, ongelooflijk prachtige en krachtige rol van jou als ouder. Loslaten kan heel dubbel voelen: Ben je nog steeds een goede ouder als je een stapje terug doet? Zal de verbinding tussen jou en je kind dan nog wel in stand blijven? Je verstand weet dat het nodig is, maar je gevoel zegt wat anders..

Ook ik heb hiermee geworsteld. Op het moment dat ik ten volle besefte dat je door los te laten je kind iets belangrijks geeft, namelijk het vertrouwen dat je kind het ook zelf kan, hielp dit mij. Loslaten in vertrouwen wordt daardoor een daad van liefde. Door je kind de ruimte en het vertrouwen te geven om op eigen benen te staan, geef je een waardevol geschenk. Met daarbij de boodschap dat je er altijd voor hem of haar zult zijn, een liefdevolle en onvoorwaardelijke basis om op terug te vallen.

Op de foto een lege stoel in de branding van de zee. Voor mij een mooie metafoor: de terugtrekkende zee staat voor het loslaten, de opkomende golf voor al het moois wat je er voor terugkrijgt. Adem in, adem uit, en laat het los… En de lege stoel? Verlaten? Nee hoor, die staat gastvrij klaar. Voor jouw kind, voor als hij of zij, bij de oneindig rollende golven, er even in tot rust wil komen.... www.marijkejimenezkindercoaching.nl

#kindercoaching #coaching #autismevriendelijkecoach #nlpcoaching #tekenjegesprek #lekkerinjevel #zelfliefde #verbinding